اصول و چارچوب نگارش مقاله در بندهای زیر ذکر شده است.
1) عنوان و موضوع مقاله: مرتبط با محورهای موضوعی نشریه (مندرج در سایت نشریه) باشد.
2) حجم مقاله: با احتساب تمامی اجزاء آن حداکثر 8000 کلمه باشد. نمودارها یا جداول (در صورت وجود)، به شکل تصویر در متن مقاله درج گردد.
3) صفحه مشخصات نویسنده/نویسندگان: شامل نام و نام خانوادگی نویسنده یا نویسندگان، به‌همراه مدرک تحصیلی، نام گروه، نام دانشکده، نام دانشگاه و نشانی رایانامۀ آنان باشد.
4) چکیده: به فراخور محتوای مقاله، بیان‌گر خلاصه‌ای از مسئله، اهمیت، هدف اصلی (یا سؤال اصلی)، روش، یافته‌ها، نتیجه‌گیری و پیشنهادهای پژوهش باشد. چکیدۀ فارسی بین 150 تا 200 کلمه و چکیدۀ انگلیسی بین 150 تا 250 کلمه تنظیم گردد. 3 تا 5 واژه کلیدی در انتهای چکیدۀ فارسی و انگلیسی، ذکر شود.
5) مقدمه: شامل بیان موضوع، مسئله، اهمیت و ضرورت، اهداف، پرسش‌ها و فرضیه‌ها (در صورت وجود)، پیشینه، رویکرد نظری (یا مفهومی) و رویکرد روش‌شناختی است. در صورتی‌که هر یک از بخش‌های پیشینه، چارچوب و ادبیات نظری (یا مفهومی) و چارچوب روش‌شناختی نیازمند شرح بیشتری باشند، در بخشی مستقل ذکر شوند (اولویت با بیان مختصر بخش‌های یاد‌شده در پایان مقدمه است). این سه بخش باید مفید، مختصر و نوآورانه باشند و با سایر بخش‌های مقاله به‌ویژه بخش تجزیه و تحلیل دادهها و نتیجه‌گیری ارتباط منطقی داشته باشند.
6) بدنۀ اصلی مقاله: شامل تحلیل و تبیین ابعاد و مؤلفه‌های مختلف مسئله، تجزیه‌و‌تحلیل علمی یافته‌ها، سیر تاریخی موضوع (در صورت نیاز و به‌صورت ذکر محورهای اصلی)، مقایسه رویکردهای مختلف و ... است.
7) بحث و نتیجه‌گیری: در این بخش یافته‌های مهم، با توجه به سؤال‌ها یا فرضیه‌های مقاله، دسته‌بندی و تبیین شود. همچنین باید استنتاج از یافته‌ها در نتیجه‌گیری، بر اساس پیشینه پژوهش و مبانی نظری، به‌نحوی بیان شود که نشان دهد دستاورد پژوهش در مقاله، چگونه به پیشرفت دانش نظری یا عملی در عرصۀ ایران‌شناسی کمک می‌کند.
8) پیشنهادها: در این بخش بر اساس یافته‌های مقاله، پیشنهادهای کاربردی و پژوهشی برای حل مسئله مطروحه در مقاله ارائه شود.
9) منابع: متناسب با ماهیت موضوع مقاله، منابع دست‌‌اول و معتبر، از میان کتب و مقالات علمی داخلی و خارجی استفاده شوند. از استناد به سایت‌های خبری و منابع غیرمعتبر خودداری شود. تعداد منابع انگلیسی باید در تناسب منطقی با منابع فارسی در حوزه موضوعی مقاله باشد.
10) شیوه منبع‌دهی: منابع مقاله با توجه به الگوی استناد درون متنی معرفی گردد:
نمونه منابع فارسی: (امیری، 1385، ص. 44).
نمونه منابع انگلیسی: (دایر[1]، 1996، ص. 25). (در منابع انگلیسی درون متنی، نام نویسنده به فارسی نوشته شود و نام لاتین آن در پاروقی درج شود)
[1]. Dyer
* کتاب: نام خانوادگی، نام (نویسنده یا نویسندگان) (تاریخ انتشار). نام کتاب. (نام مترجم). محل نشر: نام ناشر. مثال:
کتاب با یک نویسنده. افشار سیستانی، ایرج (1400). دانشنامه آیین‌ها، جشن‌ها و هنرهای مردم ایران استان آذربایجان‌شرقی. تهران: بنیاد ایران‌شناسی.
* مقاله: نام خانوادگی، نام (نویسنده یا نویسندگان) (تاریخ انتشار داخل پرانتز). عنوان مقاله. نام نشریه، دوره(شماره): صفحات مقاله. لازم است در صورت امکان شناسه منحصر به فرد DOI یا DOR یا هر دو در انتهای ارجاعات هر مقاله درج گردد.
مقاله با دو نویسنده. بهرام‌زاده، محمد، و عقیقی، فائزه (1399). بررسی اجمالی پیشینه واژه «صوفی» و خاستگاه‌های تصوف ایران در چهار قرن اول هجری. مطالعات ایران‌شناسی، 6(2)، 41-60.
مقاله با سه نویسنده. سیدی، سامان، افتخاری، سوده، و سیدی، چنور (1398). روابط تجاری و اقتصادی سرزمین‌های پیرامون خلیج فارس در هزاره سوم ق.م. مطالعات خلیج فارس، 5(3)، 5-20.
* کنفرانس‌ها و همایش‌ها: نام خانوادگی، نام (نویسنده/ نویسندگان) (تاریخ انتشار داخل پرانتز). عنوان مقاله. عنوان کنفرانس یا همایش، زمان همایش، مکان همایش، شمارۀ صفحات مقاله.
* سایت‌های اینترنتی: نام خانوادگی، نام (نویسنده / نویسندگان) (تاریخ انتشار مطلب). عنوان مقاله. تاریخ مشاهده، قابل دسترسی در: آدرس دسترسی آن به‌صورت ایتالیک. در صورتی‌که نویسنده نامشخص باشد به‌جای آن، عنوان سایت نوشته شود.
* رساله‌های تحصیلی: نام خانوادگی، نام (تاریخ نگارش داخل پرانتز). نام پایان‌نامه. مقطع پایان‌نامه، نام دانشگاه
- در منابع مربوط به کتاب‌ها، عنوان کتاب، در منابع مربوط به مقالات، عنوان نشریه و در منابع مربوط به سایت‌ها عنوان سایت ایتالیک شود.
- برای آشنایی بیشتر با نحوه منبع دهی به دستورالعمل ارجاع‌دهی که وزارت علوم به نشریات ابلاغ کرده، مراجعه کنید. برای مشاهده روی دستورالعمل ارجاع‌دهی کلیک کنید. دستورالعمل ارجاع‌دهی در نشریه «مطالعات ایران‌شناسی»، APA است.
11) تمام اسامی و اصطلاحات لاتین، در متن، به زبان فارسی و در زیرنویس، به‌صورت لاتین درج شود.
12) در صورتی که اصطلاح، مفهوم یا مطلبی نیاز به توضیح دارد، در پایان مقاله به‌عنوان پی‌نوشت ذکر شود.
13) رعایت آیین نگارش فارسی در مقاله الزامی است. از به‌کار بردن واژه‌های مبهم، ترکیب‌های واژگانی نامعمول و جملات طولانی و پیچیده، خودداری گردد.
14) در تنظیم متن، از فونت‌ها و اندازه‌های زیر استفاده شود:
15) بخش‌های مقاله فقط زمانی نیاز به شماره‌گذاری دارند که زیربخش داشته باشند.